В Москве, в архиве Горького, обнаружена рукопись Максима Богдановича. Это сенсация. Во-первых, потому, что великий поэт прожил всего 25 лет. А во-вторых, его архив – 14 папок – утерян во Вторую мировую войну. Ранее неизвестная элегия, авторский перевод на русский с белорусского оригинала. Его ещё предстоит найти. А пока – сравнительное исследование. Только в «Субботнем выпуске».
Ирина Мышковец, научный сотрудник Литературного музея Максима Богдановича: «Сшытак» – гэта практыка для Максіма Багдановіча. У фондах Літаратурнага музея Максіма Багдановіча захоўваецца рукапісны сшытак «Зеленя» – тая ж самая лінеечка, тая ж самая сістэма. У сшытку, які знойдзены у Маскве, – восемь вершаў. З іх сем вершаў былі нам вядомыя. Узоры перад намі. Можна заўважыць, што ёсць падобнае напісанне літар. Напрыклад, «у», «б», ёсць у Максіма Багдановіча такая манера літару «д» пісаць з хвосцікам і зверху, і знізу. І, канешне, самае галоўнае, што «Максім Багдановіч» напісана на пачатку сшытка. У канцы мы бачым, хто аўтар гэтага сшытка – «М. Богданович». Мы ведаем, што менавіта такім чынам Максім Багдановіч падпісваў многія свае вершы, многія свае аўтографы, якія дасылаў у газеты. «Маскоўскі сшытак» мы адносім да 1913–1914 гадоў, умоўна. Зборнік «Вянок» выйшаў у 1913 годзе. А ўжо рускамоўныя варыянты з’яўляюцца пасля выхада «Вянка».
Поэт первым в национальной литературе использовал жанр «элегический дистих» – строфу из двух нерифмованных строк. «Московский артефакт», пока 64-й в мире «от руки Богдановича». Это, включая подписи на всевозможных бланках. Кстати, сейчас в минском музее проходит выставка автографов лирика. Представлен и так называемый «Интимный дневник» 1915 года – раритет показывают крайне редко.
Подписывайтесь на нас в Telegram